บทความประจำวัน

ทั้งทาน ศีล ภาวนา พอถึงวันสุดท้ายของชีวิต เราจะได้ปลื้ม ชื่นใจ

พอหลุดจากพันธนาการนั้น ก็ไปพันธนาการนี้

ความเมตตา ปรารถนาดี ให้กับสรรพสัตว์ทั้งหลาย

วันนี้ ไม่ได้ พรุ่งนี้...เอาใหม่ เหนื่อยเหน็ดไม่เป็นไร

เพื่อตัวเราเองจะได้มีความสุขก่อนใคร พอใจมีความสุขเป็นพื้นฐาน

เป็นบริกรรมนิมิตก็ได้ ขายทุเรียนก็นิกทุเรียน ขายเงาะ ขายมังคุด

ให้สะอาด ให้ร่มรื่น คุณยายท่านถือความสะอาด

เป็นสิ่งที่เราจะต้องก้าวข้ามไปให้ได้ มารมี...บารมีลด มารหมด....บารมีเพิ่ม

เหมือนของกายสิทธิ์ ที่ยิ่งนึกยิ่งโต ยิ่งนึกยิ่งขยาย ยิ่งนึกยิ่งเพิ่มขึ้น

จะบังคับให้เราคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว จะมีวิบากกรรมที่เลวทราม

อยู่ที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา ฝึกจนเป็นนิสัย คิด พูด ทำ จะได้เป็นบุญกุศล

พวกเรายังอยู่ในวัยที่สดชื่น แข็งแรง อยู่ในวัยที่ดีที่สุด

แสดงว่า...เริ่มผิดวิธีแล้ว เริ่มลุ้น เริ่มเร่ง เริ่มเพ่ง เริ่มจ้อง เริ่มไม่ถูกวิธี

ง่วง...ก็ปล่อยให้หลับ ถ้าตึง...ก็ลืมตา แล้วก็ว่ากันใหม่

พอภาวนาไปถึงจุด ๆ หนึ่งแล้ว คําภาวนาหายไป เมื่อไรคำภาวนาหายไป แล้วใจไม่ฟุ้ง

เราจะเติมแต่ความดี ผ่านมาทางขบวนความคิด คำพูด และการกระทำทุกวัน

ในกลางไม่มีเดา มีแต่รู้แจ้ง แจ่มแจ้ง สันนิษฐานวิทยาไม่มี

คือเวลาเลิกนั่งสมาธิแล้ว ให้หมั่นสังเกตว่า เราทำถูกหลักวิชชาไหม

วันนี้สติกับสบายของเรา ไปด้วยกันกี่ครั้ง กี่นาที กี่ครั้งต่อหนึ่งรอบ

การพักผ่อน คือ การสร้างบารมี ตอกย้ำซ้ำเดิมไปเรื่อย ๆ จะทําให้เราไม่ประมาท

ถ้าลูกไม่มีบุญรองรับ ให้พันล้านก็หมดพันล้าน ให้หมื่นล้านก็หมดหมื่นล้าน