บทความประจำวัน

สมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นแล้วในโลก ท่านได้ตรัสถึงพระรัตนตรัยว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึก แก่ผู้มีบุญผู้ประพฤติปฏิบัติตาม ก็ได้บรรลุธรรมาภิสมัย เข้าถึงพระรัตนตรัยกันทั้งนั้น แต่บางพวกแม้เกิดร่วมสมัยกันก็ไม่ได้ยินได้ฟังว่าอะไรเป็นสรณะที่แท้จริง อย่างเช่นตัวอย่างของปุโรหิตอัคคิทัต พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมให้อัคคิทัตดาบสและบริวาร ได้ทราบถึงสรณะที่แท้จริง ว่ามีอยู่ภายในเท่านั้นคือพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ เป็นที่พึ่งอันเกษม เป็นที่พึ่งที่แท้จริงที่จะช่วยให้พ้นจากความทุกข์ทั้งหลาย ซึ่งต่อมาได้บรรลุมรรคผลนิพพานกันทั้งหมด

บุญเป็นสิ่งสำคัญ ที่ต้องสร้าง สั่งสมให้สม่ำเสมอ จะแพ้ชนะกันก็อยู่ที่มีบุญ มีบุญมากอุปสรรคของเราก็น้อย มีบุญน้อยอุปสรรคมันก็มาก บุญเป็นที่พึ่งสำคัญที่สุดเลย จะมีบุญเล็กบุญน้อย บุญใหญ่ มีโอกาสพึงทำ ชีวิตเราจะอยู่ในโลกนี้มีจำกัด มีเวลาเหลือเพียงเล็กน้อยจริง ๆ สั่งสมบุญให้เต็มที่ การตั้งเป้าหมายไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม ถ้าเรายังไปไม่ถึงที่สุดแห่งธรรม เราก็ยังเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามารเค้า มารมันก็จะบังคับบัญชาให้เราเกิด แก่ เจ็บ ตาย ให้ทุกข์ทรมาน ให้ตกต่ำอยู่ตลอดเวลา

ใจหยุดคือที่สุดแห่งบุญ จะให้ทานก็ดี จะรักษาศีลก็ดี จะเจริญภาวนาก็ดี ถ้าอยากให้ได้อานิสงส์มาก มีทางลัดอยู่ทางเดียวเท่านั้นคือ ใจหยุด ทำใจให้หยุด ใจหยุดคือที่สุดแห่งบุญจะไปถึงที่สุดแห่งธรรมได้ ต้องใจหยุด หยุดคือทุกสิ่ง หยุดเป็นตัวสำเร็จ

ความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นหนึ่งดียว รวมอยู่ในสรณะเดียวกัน รัตนะทั้ง ๓ นี้เป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุด สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกยิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

อานิสงส์ข้อแรก เมื่อเรามาทำใจของเรากลับมาสู่ที่ตั้งดั้งเดิม ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดแห่งความสุขที่แท้จริงภายใน หรือทำความเห็น ความจำ ความคิด ความรู้ หยุดอยู่เป็นจุดเดียวที่กลางกายนี่แหละ เราถึงจะพบความสุขที่แท้จริงได้ ถ้าใจเราเป็นสุข จะทำอะไรก็เป็นสุข ข้อที่ ๒ อารมณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาจะกระทบให้กระเทือนให้เกิดความยินดียินร้ายอะไรต่าง ๆ ไม่เกิดขึ้น มีอารมณ์ดี อารมณ์เดียว อารมณ์สบาย สม่ำเสมอเป็นนิจ คือคุณสมบัติของผู้ที่ได้ฌานสมาบัติ ข้อที่ ๓ ได้วิปัสสนา เห็นแจ้ง เห็นอย่างวิเศษ บรรลุในเป้าหมายของชีวิต ได้เข้าถึงกายธรรม รู้เห็นไปตามความเป็นจริงด้วยธรรมจักขุ รู้ด้วยญาณทัสสนะเห็นด้วยธรรมจักขุของธรรมกาย

การบูชาข้าวพระก็คือ บูชาข้าวพระพุทธเจ้า ซึ่งมีวิธีอยู่ ๒ แบบ แบบที่ ๑ คือวิธีบูชาแบบขอถึงคือ เราจัดเตรียมเครื่องไทยธรรมมีอาหารหวานคาวของเราให้เรียบร้อย นำไปถวายเป็นพุทธบูชาที่หน้าโต๊ะหมู่บูชา โดยมีพุทธปฏิมากรเป็นตัวแทนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แบบที่ ๒ คือวิธีบูชาข้าวพระแบบเข้าถึงเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว ซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของตัวเรา ของมนุษยชาติทั้งหลาย ของสรรพสัตว์ทั้งหลาย เมื่อเข้าถึงสรณะภายในคือพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะแล้ว จึงจะน้อมนำเอาเครื่องไทยธรรมคืออาหารหวานคาวที่เป็นของหยาบ น้อมไว้ในกลางพุทธรัตนะคือพระธรรมกาย จนกระทั่งกลั่นกายกลั่นใจของเราเนี่ย ให้มีความสะอาด มีความบริสุทธิ์ มีความ

วันของพระพุทธเจ้า วิสาขบูชานี้เราในฐานะที่เราเป็นชาวพุทธ ควรจะตรึกระลึกนึกถึงพระองค์ท่านให้ได้ทั้งวัน ว่าการบังเกิดขึ้นของพระองค์ท่านนั้น เป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่มนุษย์และเทวดาทั้งหลาย การที่จะระลึกนึกถึงพระองค์ท่าน ก็ควรทำในสิ่งที่พระองค์ท่านอยากจะให้ทำ นั่นก็คือการปฏิบัติบูชา

"หยุด" นี่แหละจะเป็นตัวสำเร็จ ที่จะให้เข้าถึงความสุข ซึ่งเป็นสุดยอดแห่งความปรารถนาของสรรพสัตว์ทั้งหลาย "หยุด" คำนี้จึงสมควรเป็นถ้อยคำที่เป็นอมตะ เอาไว้ให้ผู้ที่จะมาอยู่ในภายหลัง ได้ใช้คำนี้ไปฝึกฝนอบรมใจให้เข้าถึงจุดสุดยอดแห่งความปรารถนา ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ นี่แหละคำที่ควรแก่การเป็น "มรดกโลก" อย่างแท้จริง

จิตที่ผ่องใสตลอดเวลา จะทำให้กระแสทานแห่งบุญไหลผ่านกระแสใจของเราตลอดทุก ๆ กาย เนื่องมาถึงกายเนื้อ และจะมีผลส่งไปทุกภพทุกชาติจนกระทั่งเข้าสู่พระนิพพาน

เวลาไปเกิดคือตาย ใจก็จะมาหยุดอยู่ตรงฐานที่ ๗ พอถูกส่วนเข้าหัวต่อกายมนุษย์ กายทิพย์ก็ถอดออกจากกันใจก็หยุดนิ่งตกลงไปสู่ฐานที่ ๖ แล้วก็ถอยออกไปสู่ฐานที่ ๑ ไปเกิด มาเกิดเข้าจากปากช่องจมูกไปถึงฐานที่ ๗ ไปเกิดจากฐานที่ ๗ ออกปากช่องจมูกไปฐานที่ ๑ สวนทางกันอย่างนี้

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสกับพระวักกลิว่า ดูก่อนวักกลิจะมีประโยชน์อะไร ด้วยการที่เธอต้องมาดูร่างกายอันเปื่อยเน่านี้ ถึงแม้จะสวยงามประกอบด้วยลักษณะมหาบุรุษ แต่ก็มีความเน่าเปื่อยเป็นธรรมดา ไม่เกิดประโยชน์ ดูก่อนวักกลิผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นได้ชื่อว่าเห็นตถาคต 

ผู้รู้แจ้งทั้งหลาย มีพระพุทธเจ้า พระอรหันต์เป็นต้น ที่ได้แนะนำสั่งสอน เพราะว่าท่านได้ค้นพบด้วยตัวของพระองค์เองของท่านเอง จนกระทั่งได้บรรลุผลสำเร็จแล้ว ไปสู่อายตนนิพพาน รู้หนทางสายกลางที่เริ่มต้นจากฐานที่ ๗

สติกับสบายจะต้องไปคู่กัน ทำอารมณ์ของเราให้สม่ำเสมอ กำหนดบริกรรมนิมิตเป็นดวงใส กับบริกรรมภาวนาสัมมา อะระหัง วิธีการกำหนดสตินั้นต้องทำอย่างสบาย ๆ

อิทธิบาท ๔ บาทฐานแห่งความสำเร็จ ๑. ฉันทะ ความพอใจรักใคร่ในสิ่งนั้น ความรักในการปฏิบัติธรรมอยากเข้าถึงธรรม ๒. วิริยะ ความพากเพียรในสิ่งนั้น ความเพียร ขยันนั่งขยันทำใจหยุดนิ่ง ๓. จิตตะ ความเอาใจใส่ ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น จะจรดจ่ออยู่ที่กลางกาย อยู่ที่กลางของความสบาย อยู่ที่ใจหยุดใจนิ่ง ๔. วิมังสา ความหมั่นสอดส่องในเหตุผลของสิ่งนั้น วิมังสามาแล้ว ตรวจตราปรับปรุงวิธีการปรับปรุงใจ

ความสงบทางใจ ฝึกใจให้หยุดนิ่งตรงฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นทางเสด็จไปสู่อายตนนิพพานของพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลาย เอาใจของเรามาหยุดนิ่งอยู่ที่ตรงนี้ จะพบกับหนทางอันประเสริฐ ทำให้ชีวิตของเราสมบูรณ์ขึ้นเป็นแหล่งกำเนิดของบุญกุศลอย่างไม่รู้จักหมดจักสิ้น

กลั่นใจจนกระทั่งเข้าถึงกายธรรม มีพระธรรมกายเป็นสรณะเข้าถึงที่พึ่งอันสูงสุด เป็นที่พึ่งได้อย่างแท้จริง อยู่ในตัวของพวกเราทั้งหลาย ในกลางกายฐานที่ ๗ ถอดกายออกเป็นชั้น ๆ เข้าไป กายสุดท้ายนั่นแหละคือที่พึ่งอันเกษม

หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ ท่านสอนให้เราได้รู้จักทางเดินของใจซึ่งมีทั้งหมด ๗ ฐาน ฐานที่ตั้งของใจที่สำคัญที่สุดคือฐานที่ ๗

วันวิสาขบูชา ตรงกับวันประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน วันที่ท่านตรัสรู้ธรรมเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า กิเลสถูกขจัดสิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ กายธรรมตกศูนย์ขึ้นมาหน้าตัก ๒๐ วา สูง ๒๐วาขึ้นไปตามลำดับ สุกใสสว่างเพราะฉะนั้นวันนี้เป็นวันของพระพุทธเจ้า

ความเจริญของใจ เมื่อเราทำสมาธิทุก ๆ วัน ปฏิบัติธรรมทุกวัน ฝึกใจหยุดใจนิ่งให้มีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางให้มาก ๆ เหมือนนักบินมีชั่วโมงบินอย่างนั้น สมาธิก็จะค่อย ๆ ถูกสะสมไปทีละเล็กทีละน้อย ใจของเราที่หยาบก็จะค่อย ๆ ถูกขัดเกลาให้ละเอียดไปทีละเล็กทีละน้อย สิ่งที่เป็นมลทินของใจเราที่ไม่บริสุทธิ์ก็จะถูกขัดเกลาไปทีละเล็กทีละน้อย ในที่สุดมันก็บริสุทธิ์ขึ้น ละเอียดขึ้นและสักวันหนึ่ง เราก็จะสมหวัง 

เมื่อเข้าถึงปฐมมรรคพบกายภายในหรือเห็นองค์พระแล้ว ด้วยสภาวธรรมที่เราเข้าถึงนั้น เป็นพลังมวลแห่งความบริสุทธิ์กระจายกว้างออกไป เกิดจากการให้ความสุขขยายออกไปยังมวลนุษยชาติ ยังสรรพสัตว์ทั้งหลาย เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาดี ทั่วทั้งภพทั้งสามเลย

ฝั่งแห่งใจหยุดนิ่ง เราจะเข้าถึงฝั่งของใจหยุดใจนิ่ง ถูกส่วนเข้าก็จะพบดวงปฐมมรรค เป็นดวงกลมใสบริสุทธิ์ประดุจเพชรลูกที่เจียระไน ใสสะอาดบริสุทธิ์ ปฐมมรรคนี่แหละเป็นต้นทางที่จะไปสู่อายตนนิพพาน